Om eigenrisicodrager voor de WGA te worden moet je als werkgever aan een aantal voorwaarden voldoen. De regels zijn strikt en er is geen tot nauwelijks ruimte voor coulance. Wat zijn de voorwaarden?
Melden aan de Belastingdienst
Zo moet je het verzoek om eigenrisicodrager te worden of om je af te melden als eigenrisicodrager melden aan de Belastingdienst. Het eigenrisicodragerschap voor de WGA kan beginnen en eindigen met ingang van 1 januari of 1 juli, mits dit minimaal drie maanden van tevoren schriftelijk kenbaar is gemaakt. De Belastingdienst heeft hiervoor een speciaal formulier ontwikkeld.
Schriftelijke garantie
Als je eigenrisicodrager voor de WGA wil worden, moet je ook een schriftelijke garantie van een kredietinstelling of een verzekeraar tijdig kunnen overleggen, waarin deze zich bereid verklaart en in staat is jouw financiële verplichtingen van je over te nemen wanneer je daartoe zelf niet meer in staat bent. Het gaat hier om een garantieverklaring die het faillissementsrisico of het risico van wanbetaling afdekt.
Let op! Als je als werkgever het eigenrisicodragerschap hebt beëindigd, kan je drie jaar lang geen eigenrisicodrager meer worden.
Te laat met garantieverklaring
Onlangs moest de rechter een oordeel vellen in een zaak waarin een vennootschap - tevens eigenrisicodrager voor de WGA - per 1 januari 2020 was overgestapt op een andere verzekeraar. De oude verzekeraar trok per genoemde datum de afgegeven garantieverklaring in. Het probleem was echter dat de nieuwe verzekeraar voor 1 januari 2020 geen garantieverklaring voor het eigenrisicodragerschap WGA van de vennootschap had afgegeven aan de Belastingdienst. De vennootschap verzocht de Belastingdienst om zich flexibel op te stellen en coulance te tonen, omdat het niet tijdig overleggen van de vereiste garantieverklaring het gevolg was van omstandigheden bij haar adviseur. De Belastingdienst ging niet in dit verzoek mee en oordeelde dat op 1 januari 2020 het eigenrisicodragerschap was beëindigd, waardoor de vennootschap vanaf die datum publiek verzekerd was voor de WGA. De vennootschap was het hier niet mee eens en tekende bezwaar aan, waarbij op 7 mei 2020 alsnog een garantieverklaring van de nieuwe verzekeraar werd overlegd met als ingangsdatum 1 januari 2020.
Garantieverklaring stringente eis
Aangezien de Belastingdienst het bezwaar niet honoreerde, stapte de vennootschap naar de rechter. De rechter verwees naar het systeem van de wet waarin geen ruimte is gelaten om op een later moment een garantieverklaring te overleggen. Dit is niet in lijn met het doel en de strekking van de wet. Dit betekende concreet dat het eigenrisicodragerschap per 1 januari 2020 van rechtswege was beëindigd. Er is geen ruimte voor een uitzondering op deze regel zoals door de vennootschap was bepleit.
Tip: zorg dat je bij wijziging van verzekeraar, op tijd beschikt over een nieuwe garantieverklaring voor de WGA omdat anders je eigenrisicodragerschap van rechtswege wordt beëindigd.