Ieder mens krijgt in zijn leven een bak met ‘tijd’ toegewezen. De één meer dan de ander, maar gemiddeld genomen om en nabij de 80 jaar.
Het is helaas zo dat door ziekte, gebrek of eenzaamheid sommigen niet weten hoe ze de dag door moeten komen. Maar over het algemeen hebben mensen mogelijkheden om wat met de gegeven ‘tijd’ te doen. Het mooie van ‘tijd’ is dat je het nergens kan aanschaffen of bijkopen. Je kunt het alleen verliezen door met de verkeerde dingen of mensen bezig te zijn.
‘Tijd is geld’ is een gevleugelde uitspraak. Ik zou dit graag veranderen in ‘tijd is goud’ en je moet er binnen je eigen mogelijkheden zo zorgvuldig mogelijk mee omgaan. Nu komt het grote dilemma, wat is zorgvuldig en wat niet?
Is een boek lezen, sporten, op vakantie gaan nutteloos of geldt dit juist voor werken, vliegen en hollen. Is de tijd die je besteedt aan jezelf of je gezin net zo kostbaar als aan vrienden of bekenden, laat staan aan mensen die jouw tijd goed kunnen gebruiken? En is de tijd die je besteed om in luxe te leven net zo belangrijk als de tijd die je nodig hebt om het op te maken.
Achteraf weten mensen het vaak wel en krijg je vaak bij scheidingen te horen : 'ik had wat meer tijd moeten inruimen voor mijn vrouw/man of kinderen'. Of krijg je bij een burn-out te horen : 'ik had wat meer aan mezelf moeten denken'. De tijd nemen om te kijken waar je energie van krijgt en hoe je je eigen tijdlijn invult, is dan ook van groot belang. Laat een ander niet bepalen waar jij je tijd insteekt maar doe dat zelf, en hou daarbij in de gaten dat als iets kostbaar is je er ook voorzichtig mee moet zijn.
Sta eens letterlijk stil en bepaal of het de juiste tijd is, want voor dat je het weet is het 5 voor 12.